139. కళాశాల 1980 ఎపిసోడ్ - 16

 

కళాశాల 1980

ఎపిసోడ్ - 16

సీన్ – 58

రాము ని విమల తన ఇంటికి తీసుకెళ్లింది. చిన్న రెండు గదులు ఇల్లు, మాములు మంచం, పాత కుర్చీలు, అదంతా చూస్తుంటే తన గడిపిన చిన్నతనం లో ఇల్లు గుర్తు కు వచ్చింది.

గోడ మీద విమల భర్త ఫోటో చూసి అసలు ఏం ఆ సమయంలో ఏం జరుగుతుందో అర్థం కాలేదు రాము కి.

విమల తన ఇద్దరు పిల్లలను రాము కి పరిచయం చేసింది.

రాము : పిల్లల తో ఏం చదువుతున్నారు …అని అడిగాడు.

పిల్లలు : లేదండి…. ఇంటర్ వరకు చదువుకున్నాము. ఇప్పుడు ఇక్కడే చాక్లెట్ తయారీ కంపెనీ లో పని చేస్తున్నాము.

ఆ సమాధానం విన్న రాము తట్టుకోలేక పోయాడు.

రాము : మీ పేర్లు ఏంటీ.

పిల్లలు : రామలక్ష్మి, రాంబాబు. ….అని చెప్పారు.

అది విని రాము కి కన్నీళ్లు ఆపుకోవడం చాలా కష్టం అయింది.

ఇంతలో విమల పిల్లలు తో సరే మీరు బయట ఉండండి….. అని, రాము కి మంచినీళ్లు ఇచ్చింది.

రాము : విమల…ఏంటిది…ఏం జరిగింది…. నాకేం అర్థం కావడం లేదు…. అన్నాడు కంగారుగా.

విమల తన పెళ్లి నాటి నుండి జరిగిన విషయాలన్నీ వివరంగా చెప్పింది.

అప్పటి కే సమయం మధ్యాహ్నం 2 గంటలు అయింది.

విమల : కంగారుగా…రాము కొంచెం సేపు భోజనం చేసి పెడితాను ,. రామాలయం దగ్గర భోజనాలు అన్నారు అందుకని నేను ఇంటిలో వండలేదు.

రాము : ఆగు విమల…ఇప్పుడు ఏం వండొద్దు….

అని తన పి.ఏ. కి కాల్ చేసి, ఫుడ్ కాంప్ దగ్గర నుంచి పార్శిల్ అందరికీ విమల ఇంటి వద్దకు తెప్పించాడు.

వారిద్దరి మధ్య పెళ్లిళ్లు తరువాత జరిగిన గతం అంతా అద మరచి చెప్పుకుంటున్నారు.

రాము తన కుటుంబం పిల్లలు గురించి చాలా క్లుప్తంగా చెప్పాడు. అంతకు మించి ఆ సమయంలో విమల ను చూసి చెప్పలేక పోయాడు.

సమయం సాయంత్రం 5 గంటలు అయింది. 

రాము పి. ఏ. :  ఫోన్ చేసి....సార్ కాంప్ అయిపోయింది .  బయలు దేరడమే ఆలస్యం.

రాము : సరే…వస్తున్నా….పేకప్ అవ్వండి.

రాము విమల ఫోన్ నెంబర్ తీసుకున్నాడు.

రాము : విమల … రేపు ఉదయం పది గంటలకు కారు పంపిస్తాను. నేను రేపు ఆఫీస్ కి వెళ్లను. ఇంటిలో కూర్చుని మాట్లాడుకుందాం.

విమల : సరే …

రాము విమల పిల్లల ను పిలిచి భుజం తట్టి వెళ్లొస్తానని చెప్పి…. కారు ఎక్కి వెళ్ళిపోయాడు.

రాము వెళ్లిన తరువాత విమల ను పిల్లలు ఇద్దరు అడుగుతున్నారు.

పిల్లలు : ఎవరమ్మా ఆ అంకుల్ ఎప్పుడూ చూడలేదు….నాన్న ఫ్రెండా…

(విమల మనసు లో అవును మీరు ఎప్పుడూ చూడలేదు. ఎందుకంటే నా మనసు లోతు లో నే అణిగి ఉండిపోయాడు….అనుకుంది)

విమల : కాదమ్మా….నా ఫ్రెండ్…మేము చిన్నప్పుడు నుండి కలిసి చదువుకున్నాం. చాలా సంవత్సరాల తరువాత ఇదే కలవడం. ఆ అంకుల్ బాగా చదువుకుని అమెరికా లో జాబ్ చేసి, ఇక్కడే పెద్ద సాఫ్ట్వేర్ కంపెనీ పడుపుతున్నారంట.

పిల్లలు : కాస్త అమాయకంగా…. అమ్మా మరైతే మన కి ఏమైనా ఆఫీసు లో చిన్న ఉద్యోగాలు అడగొచ్చు కదమ్మ…. ఇక్కడ కంపెనీ లో చేసే పనికి నీరసం వస్తుంది.

విమల : ఆ మాటలు విని, కన్నీళ్లు ఆపుకోలేక పోయింది….. సరే నమ్మా నేను అడుగు తా లే…. రేపు ఆ అంకుల్ వాళ్లింటికి నన్ను రమ్మన్నారు. కారు పంపిస్తానన్నారు.

పిల్లలు : అయితే …మేము వస్తాం…

విమల : లేదమ్మా…. మీరు పనికి వెళ్లండి. ఇంకో సారి తీసుకెళతా మిమ్మల్ని.

ఆ రోజు రాత్రి విమల నిద్ర పోలేదు. గతం అంతా కళ్ల ముందు కనిపిస్తుంది. తాను రాము ను ఎలా చూడాలని ఊహించిందో…. అలాగే తన కంటి ముందు కనపడ్డాడు…. కానీ రాము పక్కన తను లేదు., రాము తో తన జీవితం లేదు.

కానీ ఆ రోజు ఉదయం రాము ని చూసి మాట్లాడాక విమల కి తన ధైర్యం రెట్టింపు అయింది. తన మనసు ఒంటరి కాదు అని అనుకుని నిద్రలో కి జారుకుంది.

అదే రోజు సాయంత్రం రాము కారు లో వెళ్తున్నాడు. తనకు విమల ను చూసిన క్షణం నుండి ఆనందం కంటే విమల పరిస్థితి చూసి గుండెలు పిండెస్తున్నట్లు అయిపోతుంది. అంతా చీకటి మయం గా కనిపిస్తుంది. ఆ సమయంలో తనకు శైలజ, పిల్లలు, కంపెనీ ఏమీ గుర్తు కు రావడం లేదు. తాను ఒక రకం గా విలాసమైన జీవితం గడుపుతూ ఉంటే , విమల తన పిల్లలు తో అలా ఉండడం చూసి తట్టుకోలేక పోతున్నాడు. ఎందుకంటే రాము కి తెలుసు ఈ రోజు తాను అనుభవిస్తున్న స్థితి కి బీజం విమల అని.

ఆ రోజు రాత్రి రాము కొన్ని స్థిరమైన నిర్ణయాలు తీసుకోవడానికి సిద్ధ మయ్యాడు…. సరిగ్గా అదే సమయంలో అమెరికా నుంచి శైలజ ఫోన్ చేసింది , కానీ రాము బాగా మానసికంగా అలసి పోవడం వలన ఫోన్ ఆన్సర్ చెయ్యలేదు.

శైలజ తాను ఫోన్ చేసినా తీయకపోతే టప్పటికి “ఆర్ యూ ఓ కే “ అని మెసేజ్ పెట్టింది.

తరువాత ఎప్పుడో “ ఎస్…ఐయాం ఓ కే…బట్ వర్క్ స్ట్రెస్…టు మారో విల్ కాల్ యూ” అని రిప్లై ఇచ్చాడు.

సీన్ – 59

మరుసటిరోజు ఉదయం విమల ఇంటి ముందు కారు ఆగింది. వీధిలో వారు ఆశ్చర్యంగా చూస్తున్నారు. విమల కారులో రాము ఇంటికి బయలుదేరింది.

రాము ఇంటి కి రాగానే పెద్ద గేటు వాచ్మెన్ తీసాడు. ఇల్లు చాలా పెద్దది. ఇంటి ముందు గార్డెన్ అన్నీ చూసి ఇలాంటి ఇల్లు సినిమా లోనే కానీ ఎప్పుడూ చూడలేదు అనుకుంటూ కారు దిగింది. ఇంతలో రాము స్వయంగా లోపలికి తీసుకెళ్ళాడు. రాము ఇల్లంతా చూపించాడు.

శైలజ తల్లి తండ్రులు చనిపోయారని, ఆమె కి విశ్రాంతి కోసం కొన్నాళ్ళు అమెరికా లో పిల్లలు దగ్గరకు పంపానని రాము చెప్పాడు.

కాసేపు తరవాత ఇద్దరూ సోఫా లో కూర్చున్నారు.

కాస్త మౌనం తరువాత

రాము : విమల ఇవన్నీ అనుభవిస్తున్నాను. కానీ ఇవన్నీ నువ్వు ఇచ్చినవే…. కాలేజీ లో ఆ రోజు నువ్వు నాకోసం దెబ్బలు తిన్నావు. నా జీవితం మొత్తం మార్చావు…. చెప్పాలంటే ఇవన్నీ నీకు దక్కాలి విమల.

విమల : ఊరుకో రాము…. అదేం మాట…మనచేతిలో లేకుండా కొన్ని జరిగి పోయాయి.

రాము : తాను హైదరాబాద్ వచ్చిన దగ్గర నుంచి ప్రతీ విషయం పూస గుచ్చినట్లు చెప్పాడు. అలాగే విమల ను చూడడానికి జగిత్యాల వెళ్లడం, తనని కలవడం కోసం ఈ రోజు వరకు పడిన తపన వివరం గా చెప్పాడు.

విమల : తాను కూడా నిధానంగా , తన పెళ్లి ఇంకా జీవితం లో జరిగిన సంఘటనలు అన్నీ చెప్పింది.

రాము కి ఆ రోజు కాస్త ప్రశాంతంగా అనిపించింది.

ఇంటిలో ఇద్దరూ కలిసి భోజనం చేసారు.

కాసేపటి తరువాత

రాము : విమల నేను ఎప్పటికీ నిన్ను మర్చిపోలేను. ఇలా అనడానికి నాకు హక్కు ఉంది అనిపిస్తుంది. నేను నీకు అండగా ఉంటాను అని చెప్పడం లేదు. ఎందుకంటే ఈ రోజు కి, నీ అండలోనే నేను ఉన్నాను. నన్ను నీ ఆలోచనలే నడిపిస్తున్నాయి, ఇంత దూరం నన్ను తీసుకు వచ్చాయి. నాకు ఉన్న వాటన్నింటిలో నీకు హక్కు ఉంది.

విమల : ఎందుకు రాము అంత పెద్ద మాటలు. మన జీవితాలు పూర్తిగా వేరు. నేను నీకు ఏ రోజు ఒక సమస్య అనకూడదు….అంది ఆత్మాభిమానం తో.

రాము : సమస్య అంటే ఏంటి విమల…. అవును మనం జీవితాలు వేరు , కానీ మనం జీవించి ఇంకా ప్రాణాలతో నే ఉన్నాం కదా…. నువ్వు నా జీవితం లో లేక పోయినా , నా మనసు లో ఉన్నావు. ఇప్పుడు ఒకరికి మరొకరు సహకరించుకోవలసిన సమయం వచ్చింది. చూడు నీకు పెళ్లి అయినా సరే, నీ పిల్లలు ఇద్దరికి నా పేరే పెట్టావు…. ఎందుకు చెప్పగలవా….. నువ్వు చెప్పలేవు, కానీ నాకు తెలుసు నీ పిల్లల లో నన్ను చూసుకుంటున్నావు‌‌…. ఇదంతా ఏంటి విమల చెప్పు…. దీనిని ఏమంటారో చెప్పు.

విమల కళ్లల్లో నీళ్లు వస్తున్నాయి…ఏం మాట్లాడాలో తెలియడం లేదు.

రాము : చూడు విమల నా కంపెనీ పేరు “ V soft solutions” . అందులో “ V “ అనే అక్షరానికి అర్దం విమల అని.

విమల : ఏం మాట్లాడలేక మౌనంగా ఉంది.

రాము మనసు లో అనుకుంటున్నాడు విమల కి ఆత్మాభిమానం చాలా ఎక్కువ అని.

రాము : విమల ఇక నుంచి నీ బాధ్యత నేను తీసుకుంటాను అనడం లేదు. కానీ నీ బాధ్యత కి నేను సహకరిస్తాను. నేను తోడు ఉంటాను .

విమల కి రాము మాటలు మంత్రముగ్ధుం గా, ఏదో దేవుడు అభయం ఇస్తున్నట్లు అనిపిస్తుంది.

విమల :  సరే రాము, కానీ నా వలన నీకు ఏ సమస్య లేదు అనుకుంటే నే ఏదైనా చెయ్యి.

రాము :  ఆ మాటకు సంతోషించి…చూడు విమల ఇక మీదట నీకు కావలసిన వన్నీ నీకు సమకూరుస్తాను. క్రమేపీ కొంత కాలానికి నీకు నువ్వే ఏంటో నిరూపించుకుంటావు. కానీ నా మాట కి అడ్డు రాకు.

విమల : సరే…రాము.

ఆ రోజు సాయంత్రం విమల ఇంటికి వెళ్ళి పోయింది. విమల పిల్లలు తల్లి ని చుట్టూ చేరి…ఏమ్మా అంకుల్ ఏమైనా ఉద్యోగం ఇస్తానన్నారా అని అడుగుతుంటే…. వారి తలపై నిమురుతూ విమల పిల్లల్ని ముద్దు పెట్టు కుంది. తల్లి ముఖంలో అంత సంతోషం చూసి పిల్లలు కి చాలా కాలం అయింది.

సీన్ - 60

ఆ మరుసటి రోజు రాము శైలజ కి ఫోన్ చేసాడు.

రాము : శైలు ఎలా ఉన్నావు.

శైలజ : బాగున్నాను…. ఏమండీ నాకు ఇండియా వచ్చెయ్యాలని ఉందండి. ఇక్కడ బోర్ గా ఉంది.. మీరు కూడా లేరు.

(నిజానికి రాము యే శైలజ ని వచ్చెయ్యమని చెపుదాం అనుకున్నాడు)

రాము : సరే…నీకు రిటర్న్ జర్నీ ఏర్పాట్లు చేస్తాను…. నువ్వు వచ్చాక నీకు చాలా ముఖ్యమైన విషయం ఒకటి చెప్పాలి.

శైలజ : సరే నండి.

ఆ రోజు రాత్రి రాము , విమల విషయం శైలు కి చెపితే ఎలా తీసుకుంటుందో అనుకున్నాడు. కానీ విమల పట్ల తన ఫీలింగ్స్ ని మనసు లో దాచుకున్నా, విమల పరిస్థితులు ఏవీ శైలజ దగ్గర దాయకూడదు అనుకున్నాడు.

ఒక వారం లో శైలజ ఇండియా వచ్చేసింది.

రాము శైలజ వచ్చాక, పిల్లలు యోగ క్షేమాలు అడిగాడు.

శైలజ వచ్చిన తరువాత రోజు రాత్రి పడుకుని…. రాము శైలజ తో

రాము : శైలు నీతో ఒక ముఖ్యమైన విషయం చెప్పాలి.

శైలజ : చెప్పండి…అని దగ్గర గా చేరి, రాము గుండెలపై తల ఆనించింది.

రాము : నెమ్మదిగా …. విమల గురించి జరిగిన విషయం, విమల జీవితం లో జరిగిన సంఘటనలు, ప్రస్తుతం విమల పరిస్థితి , విమల ఇంటికి వచ్చిన విషయం అన్నీ వివరంగా దాచకుండా చెప్పాడు.

శైలజ : ఒక్కసారి కొంచెం ఆశ్చర్య పడింది. కానీ రాము చెపుతున్నందంతా మౌనం గా వింటుంది.

శైలజ కి విమల ఎలా ఉంటుందో తెలియదు కానీ…రాము ఈ స్థితి కి రావడం వెనుక కారణం విమలే అని తెలుసు.

శైలజ : కాసేపు ఆగి…ఏం చేద్దామండి…. మీరు ఎలాంటి నిర్ణయం తీసుకున్నా పరవాలేదు.

రాము : మనమే…ఏదొక టి చేసి విమలకి సహకరించాలి…శైలు…. లేదంటే నా ఈ జీవితానికి అర్థం ఉండదు.

శైలజ : మీరు ఏం చేసినా కరెక్ట్ గా నే చేస్తారు. నేను మీ మాటకు ఎప్పుడూ ఎదురు చెప్పను…. రెండవది విమల విషయం లో మీరు ప్రతీది నాకు చెప్పి చెయ్యొద్దు…. ఎందుకంటే ఇది మీ ఆత్మాభిమానం కి సంబంధించిన విషయం.

రాము : శైలజ పెద్ద మనసు కి రాము మనసు లో నే కృతజ్ఞతలు చెప్పుకుంటూ…. లేదు శైలు నీకు చెప్పు వలసిన బాధ్యత నాకు ఉంది. నేను సంపాదించిన దాంట్లో కొంత విమలకి ఇవ్వాలని, ఇంకా విమల చేయగలిగే ఏదైనా వ్యాపారం పెట్టించాలను కుంటున్నాను.

శైలజ : తప్పకుండా చెయ్యండి.

రాము : విమల…విమల…నేనొకటి అడగనా…

శైలజ : హు…చెప్పండి…

రాము : నీకు ఇదంతా మనస్పూర్తిగా ఇష్టమేనా….నా మీద నీకు నమ్మకం ఉంది కదా

అనేలోపు

శైలజ : ఒక్కసారిగా రాము గుండె పై నుంచి పైకి జరిగి , తన పెదాలతో రాము పెదాలను నొక్కి పెట్టింది…ఏమీ మాట్లాడొద్దు అన్నట్టు….

శైలజ కళ్లలో నుంచి జారిన నీరు చుక్కలు రాము ముఖం పై పడుతున్నాయి.

రాము : ఏంటి శైలు ఎందుకు ఏడుస్తున్నావు.

శైలజ : మీ మనసు ఏంటో, మీరు ఏంటో నాకు బాగా తెలుసండి. మీ కంటే ముందు ప్రేమ విలువ ఏంటో నాకు తెలుసు. మీరు విమల విషయం లో ఏ నిర్ణయం తీసుకున్నా నాకు ఇష్టమే …..

రాము కి శైలజ మాటలోని అంతరార్థం ఎలా అనుకోవాలో అర్దం కాక మౌనంగా ఉండిపోయాడు.

నాలుగు రోజుల తరువాత రాము విమలకి ఫోన్ చేసి , శైలజ అమెరికా నుంచి వచ్చిన విషయం చెప్పి….ఈ ఆదివారం కారు పంపిస్తాను, పిల్లలు తో కలిసి ఇంటికి రమ్మని ఆహ్వానించాడు.

విమల సరే అంది. కానీ మనసు లో ఏదో భయం , అంతా చక్కని కుటుంబం లో తన వలన ఏమైనా అపార్థాలు వస్తాయేమో అని.

ఆదివారం రాగానే రాము , విమల కోసం కారు పంపాడు…. విమల తన ఇద్దరు పిల్లలతో రాము ఇంటికి వచ్చింది. కారు దిగగానే ముందు గా శైలజ నవ్వుతూ వెళ్లి విమల ను చెయ్యి పట్టుకుని ఇంట్లో కి తీసుకు వచ్చింది.

శైలజ కి విమల ను చూస్తుంటే కళావిహీనమైన లక్ష్మీదేవి లా అనిపించింది. 

విమల కి  శైలజని చూసి సన్నగా అందం గా ఉంది, రాము కి సరైన జోడి అనుకుంది.

విమల  కాస్త భయపడుతుంది. విమల పిల్లలు ఆ ఇంటిని నోరు తెరిచి ఆనందం గా చూస్తున్నారు. ఇంతలో లోపల నుండి రాము వచ్చాడు. నిజానికి ఆ సీన్ ఆ సమయంలో వారందరికీ ఏదో సినిమా సన్నివేశం లా అనిపిస్తుంది.

శైలజ తానే కలివిడిగా విమలను కలుపు కొని మాట్లాడుతూ ఉంది. రాము పిల్లలు ఇద్దరినీ తన గదిలోకి తీసుకెళ్ళాడు.

శైలజ విమల తో

శైలజ : సారీ …విమల గారు …. నాకు ఈయన మీ గురించి అన్నీ చెప్పారు. మీకు చిన్న వయసులో ఇలా జరిగి ఉండకూడదు…. విధి రాత అంతే …ఏం చెయ్యగలం.

విమల : అవునండీ.

శైలజ : నన్ను ఆండీ అనవద్దు …పేరు తో పిలు విమలా…నేను కూడా అలానే పిలుస్తాను.

విమల : సరే…అంది చిన్నగా నవ్వుతూ

శైలజ : విమల …పిల్లలు పేర్లు ఏంటీ.

విమల : కొంచెం సంశయిస్తూ…నెమ్మదిగా రాంబాబు, రామలక్ష్మి అని చెప్పింది.

శైలజ : వెంటనే…షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చింది. నీది చాలా గొప్ప ఉన్నతమైన ప్రేమ విమల. మీ విషయం నాకు పూర్తిగా తెలుసు…. ఏంటి ఇంత బోల్డ్ గా మాట్లాడుతున్నాను అనుకుంటున్నావా….నా దగ్గర రాము నీ గురించి ఏదీ దాచలేదు. నీ పెళ్లి జరిగింది అని తెలిసిన తరువాత పిచ్చివాడిలా అయిపోయాడు. చాలా కాలం పట్టింది మాములుగా అవడానికి. రాము చిన్న పిల్లాడి మనస్తత్వం, అదే నన్ను తనను ప్రేమించే లా చేసింది. రాము నన్ను దూరంగా ఉంచినా, నేనే రాము వెనుక తిరిగి బెదిరించి , ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకున్నాను.

అదంతా వింటున్న విమల కి శైలజని చూసి ఒక్కసారిగా కిందికి వంగి శైలజ కాళ్లకు నమస్కరించింది.

విమల కాసేపు ఏడుపు ఆపుకోలేక పోయింది.

శైలజ ఆ సంఘటన కి ఆశ్చర్యం చెంది వెంటనే విమల ను పైకి లేపి…. మనసు లో అనుకొంటుంది, విమలకి రాము పై ప్రేమ సామాన్య మైనది కాదు, ఎంత త్యాగానికైనా విమల సిద్దపడుతుంది అని.

కాసేపటి కి ఇద్దరూ కాస్త మానసికంగా ఇంకా దగ్గర అయ్యారు.

అందరూ కలిసి భోజనాలు చేశారు.

భోజనం చేసిన తరువాత రాము, విమల, శైలజ కూర్చుని ఉండగా….

రాము : విమల రేపు,  నీ పేరు మీద బాంక్ అకౌంట్ ఓపెన్ చేస్తాను. అందులో నీ పేరు మీద 5 కోట్ల రూపాయలు డిపాజిట్ చేస్తాను. ఇంకా నీకోసం  సిటీ లోనే  నెల రోజుల్లో  ఒక మంచి ఇల్లు కొంటాను. నీ చేత చీరల షాప్ పెట్టిస్తాను. పిల్లలు ఇద్దరు కి ఆఫీస్ లో సాఫ్ట్వేర్ ట్రైన్ అప్ చేయించి , డిగ్రీలు ప్రైవేటు గా చదివిస్తాను…. అన్నాడు

విమల : నిర్ఘాంత పోయింది…ఏంటి ఇంత నా కోసం మీరు వద్దు వద్దు రాము…. నీకు అభిమానం ఉంటే పిల్లలు కి దారి చూపించు చాలు.

శైలజ : ఏం పరవాలేదు…విమల, నువ్వు బయట మనిషి వి కావు…దేవుడు మెదట నుంచి ఆయన ఎదుగుదలకు ఏదో రూపంలో సహకరించాడు. బీజం వేసింది నువ్వు. అవసరానికి మించి ఉన్నాయి అన్నీ.

ఆ సాయంత్రం విమల తిరిగి కారు లో వెళుతూ …. కష్టాలు ఇంతకాలం వరదలా వెంటాడాయి…ఇప్పుడు మంచి మనుషుల ప్రేమ వరదలా వెంటాడుతున్నాయి…. జీవితం అంటే నాటకం అంటారు. అది ఇదే నేమో అని మనసు లో అనుకుంటుంది.

మిగిలినది ఎపిసోడ్ -17

యడ్ల శ్రీనివాసరావు 4 Sep 2022 10:30 PM