322. “ మా నిసి “

“ మా నిసి “

• “మనిషి” ప్రతీ ఒక్కరూ పలికే పదం, తమ రూపానికి దేవుడు సృష్టించిన అర్థవంతమైన పదం . కానీ ఈ పదానికి అసలు మూలం “ మానిసి “ . కాలక్రమేణా శతాబ్దల అనంతరం రూపాంతరం చెంది నేడు “మనిషి” అయ్యింది.

• “ మానిసి “ లో

  “ మా “  అంటే మిక్కిలి , కలిగి ఉండుట.

  “ నిసి ”  అంటే రాత్రి,  చీకటి, దుఃఖం.

• “మానిసి”  లేదా    “మనిషి” కి   పూర్తి భావం తో కూడిన అర్దం   మిక్కిలి చీకటి , మిక్కిలి దుఃఖము లేదాా   చీకటి కలిగి ఉండడం, దుఃఖం కలిగి ఉండడం.

• ఈ పదానికి సూక్ష్మం  గ్రహిస్తే మనిషి గా పిలువబడుతున్న మానవునికి తన మూల అర్దం , మిక్కిలి చీకటి లేదా మిక్కిలి దుఃఖము అనే విషయం తెలుస్తుంది. ఇది సత్యమా అసత్యమా అనేది మనిషి అంతరంగానికే తెలియాలి.

• మనిషి స్వతహాగా అమాయకుడు, అజ్జాని.  తన జీవిత లక్ష్యం   సంతోషం గా జీవించడం.  నిత్యం ఈ సంతోషం కోసం, ఆనందం కోసం వెతుకుతూ ఉంటాడు.   అంటే సంతోషం  కోసం వెతుకుతున్నాడు,    అంటే  తనలో అప్పటికే దుఃఖం నిండి ఉందనే కదా అర్దం. ఈ దుఃఖం అనేది అందరిలో ను బయటకు కనపడక పోవచ్చు లేదా ప్రదర్శన కాకపోవచ్చు. కానీ ఈ సృష్టిలో జన్మించిన ఏ మనిషి దీనికి అతీతం కాదు.  అదే  మనిషి ,  మానిసి అని పిలువబడే పదం యొక్క అర్థం. ద్వారా స్పష్టం అవుతుంది.

• అమాయకమైన మనిషికి తనలో ని దుఃఖం పోగొట్టే వి, భౌతిక సాధనాలు, విలాసాలు, ఆడంబరాలు అనుకొని   కోరికల సాధనకు , ధనం, వ్యామోహలలో జీవిస్తూ కంటికి కనిపించని మాయతో చెలిమి చేస్తూ ఉంటాడు. అప్పటికప్పుడు కొన్ని క్షణాల వరకు తాత్కాలిక సుఖం పొందుతూ ఉంటాడు. అదే నిజమైన దుఃఖ విమోచనం గా భావిస్తూ ,  ఆ భోగ సుఖాలకు బానిసై రోగి లా మారి తిరిగి దుఃఖం పొందుతూ ఉంటాడు.  ఈ భౌతిక సుఖాలు కాకి రెట్ట తో సమానం అని గ్రహించలేక, జన్మ జన్మల గా ఆత్మలో అజ్ఞానం నింపుకుని దుఃఖం అనుభవిస్తూనే ఉంటాడు.

• ఈ రోజు, ఈ క్షణం ఇది చదివిన వారు ఒకటి ఆలోచించండి. నాలో దుఃఖం ఉందా లేదా. నాకు కావలసిన ధనం, ఆస్తి, సదుపాయాలు , ఆరోగ్యం అన్నీ ఉన్నాయా లేవా.   మరి నేను  పూర్తిగా అను నిత్యం, ప్రతి నిమిషం సంతోషంగా ఉంటున్నానా లేక ఆ సంతోషం కోసం ఇంకా వేరే మనుషుల మీద గాని, వస్తువుల మీద గాని ఆధారపడి జీవిస్తున్నానా, లేదా నేను ఇంకా సుఖం, సంతోషం కోసం ఎక్కడైనా వెతుకుతూ ఉన్నానా…… ఇటువంటి ప్రశ్నలు వేసుకుంటే ,  ఎన్నో  తెలియని సమాధానాలు మనిషి కి ఇస్తుంటాయి. మనిషి లో దాచబడిన సత్యాన్ని వెలికి తీస్తుంటాయి.

• మనిషి తనలో ని దుఃఖాన్ని పారద్రోలు కోవడం కోసం అజ్జానంతో కొన్ని వ్యాపాకాలకు బలి అవుతూ ఇంకా దుఃఖసాగరం లో మునుగుతున్నాడు.   సినిమా లు, మద్యం, పార్టీలు, జూదం, వ్యభిచారం, సమయం వృధా చేస్తూ కాలక్షేపం,  వ్యర్థ కబుర్లు,  వ్యర్థ విషయాల ఆలోచనలు,   ఇతరుల జీవితాలలో తొంగి చూడడం, దొంగతనం, అబద్ధాలు చెప్పడం, హింసించడం, మితి మీరి తినడం, అత్యాశ, ఇలా ఎన్నో రకాలుగా అలవాటు పడిపోయి అదే జీవితం, అదే నిజం, ఇలాగే బ్రతకాలి అని తెలియని దుఃఖాన్ని పెంచుకుంటూ, చెప్పాలంటే తరువాత జన్మలకు కూడా దుఃఖాన్ని నిల్వ చేసుకుంటూ ఉంటున్నాడు కాబట్టి “మానిసి” అనే పదానికి అర్థం సార్థకం అయింది.

• మనిషి కి తన జీవన గమనంలో జీవించాలి అంటే ధైర్యంగా పోరాడాలి లేదా మరణించాలి. ఈ రెండు అవకాశాలు మాత్రమే ఉంటాయి. మరి దుఃఖం తో పోరాడడం అంటే తాత్కాలికంగా అడ్డదారుల్లో సుఖం అనబడే వ్యసనాలను వెతుక్కోవడమే నాా  లేదా  ఆ దుఃఖానికి బాధకు బలి అయిపోయి తనువును చాలించడమేనా ….. ఆలోచించండి.

• మన పూర్వీకులు అందరూ ఇలాగే జీవించారా? అనాదిగా ఉన్న నాగరికత, సంస్కృతి, సంప్రదాయాలు మనిషి కి ఇవే తెలియచెప్పాయా ... ఆలోచించండి.

• మనిషి తన జీవనానికి దుఃఖం తో పోరాడాలి అంటే విచార సాగర మధనం చేయాలి. అంటే ఆ విచార దుఃఖం లోకి సముద్రమంత లోతుగా వెళ్లి అధ్యయనం పరిశీలన చేస్తే ఆ దుఃఖానికి కారణం తెలుస్తుంది. ఈ దుఃఖం నాకు ఎందుకు కలుగుతుంది, నేను ఏం చేసాను అని నిజాయితీగా ఆత్మ విమర్శతో ఆలోచించడం. ఇలా ఆలోచించేటప్పుడు మనలో కలిగిన దుఃఖానికి మనమే భాద్యులం, మరెవ్వరూ కాదు అనే నిజం తెలుసుకో గలుగుతాం.

• ఎందుకంటే పంచభూతాల తో తయారైన మనిషి , ప్రకృతి స్వరూపం.  మనిషి మాయకు వశమై ప్రకృతి ని పంచభూతాల ను మరచిపోయినా , ప్రకృతి మాత్రం మనిషి ని మరువక   మనిషి లో మంచి మార్పు కోసం సహాయకారి గా ఉంటుంది. ప్రకృతి తన ధర్మాన్ని విడిచిపెట్టదు.   ఎందుకంటే ప్రకృతి భగవంతుని లో భాగం.

• మనిషి కి తద్వారా ప్రకృతి నుంచి లభించే సమాధానం ఆలోచనల తో తెలుసుకొని దుఃఖ విమోచనం పొందుతాడు. అప్పుడే నరుడు నారాయణుడు గా అవుతాడు.

• అంతేగానీ దుఃఖం తో పోరాడడం అంటే, మరికొన్ని దుఃఖాలకు వశం అవడం కాదు. స్వాగతించడం అంతకన్నా కాదు.

• మనిషి కి తనలో ఒక హృదయం ఉందని గుర్తించిన నాడు ప్రేమించడం ప్రారంభమవుతుంది. ఈ ప్రేమ ప్రకృతి పరిసరాలను సంతోషంగా ఉంచుతుంది. (క్షమించాలి ప్రేమ అంటే కోరికలు, సెక్స్ కాదు.) హృదయం లో జాలి, దయ, కరుణ, అనురాగం, ఆప్యాయత, ఆరాధన , సంతోషం ఉంటాయి.

• మనిషి కి తనలో ఒక మెదడు ఉందని గ్రహించిన నాడు తర్కం గా (లాజికల్ గా) ఆలోచించడం మొదలు పెడతాడు. అందులో తన లాభం నష్టం, అహం, జయం అపజయం, మిత్రత్వం శత్రుత్వం, మోహం దుఃఖం ఇలా ఎన్నో లెక్కలతో నిండిన గుణాలు ఉంటాయి.

• మనిషి తన మెదడు లోని కి , తన హృదయాన్ని పిలిచి చోటు ఇచ్చి కలిపి ఆలోచించడం మెదలు పెట్టినపుడు మొదట జరిగేది తన నిజాయితీ, విచక్షణ కోల్పోవడం. రెండవది దుఃఖానికి ద్వారాలు తెరుస్తూ అజ్ఞానం నింపుకోవడం. ఎందుకంటే మెదడు తర్కం (లాజిక్) లో, హృదయం (ప్రేమ) ఇమడలేదు. ఎందుకంటే లాజిక్ లో ప్రేమ ఇమడలేదు.

• మనిషి తన హృదయం లోపల కి, తన మెదడు ని పిలిచి చోటు ఇచ్చి కలిపి ఆలోచించడం మొదలు పెడతాడో అప్పుడు మొదట జరిగేది సత్యం తెలుసుకోవడం, జ్ఞానం గ్రహించడం. రెండవది దుఃఖం పోయి నిత్యం ఆనందం గా ఉండడం జరుగుతుంది. ఎందుకంటే హృదయం (ప్రేమ) లో ఇమిడిన మెదడు తర్కం (లాజిక్) చేసేది లోక కల్యాణం. శుభకరం. ఎందుకంటే ప్రేమ త్యాగం, మంచి మాత్రమే చేస్తుంది. అదే శాశ్వత దుఃఖ విమోచనం.

• ఇది అంతా మంచి హృదయం ఉంటేనే సాధ్యం అవుతుంది.

Logic  Never  holds   Love

Love   Ever     holds   Logic

చివరి గా  ఒకమాట   

పరివర్తన  అనేది  మనిషి లో నే జరగాలి ,  తప్పా  మనిషి  చుట్టూ  ఎప్పుడూ  జరగదు.  నీ లో  మార్పు సంభవించినపుడు  నీ పరిసరాలలో కూడా మార్పు ను  నువ్వు  గమనించ గలవు.  పరివర్తన  ప్రవర్తన తోనే  సాధ్యం.

• నేను మనిషి ని అనుకునే ప్రతీ ఒక్కరికీ ఈ మూలార్దం తెలియడం కోసం ఈ రచన.

ఓం నమఃశివాయ 🙏

యడ్ల శ్రీనివాసరావు 16 March 2023 2:00 PM.